Puxan por min para un sarillo torpe que me situa no centro dun labirinto inesperado.As palavras son: traballo, infámia e incompeténcia.
Dou en remoer, incomodado, e chego mesmo a pensar en dar marcha atrás, maldito o dia, e comezar de novo.
Pero hai forza en min e digo non, e escollo o camiño cara adiante.
Sigo andando, pois, xa sen dúvidas.
8 comentarios:
Muy bien!
Eso é o que hai que facer sempre, ainda sen ganas: tirar para adiante.
Bicos.
Abofé!
Este ano está sendo duro de roer, eh. Pois mañá xa me contas. Despois das 8 da tarde chámote en calquer momento.
É preciso ir mantendo a calma e minimizar os efeitos.
Claro que si, adiante.
¿que tal a dieta?.
Unha aperta.
:)
Avante!!
Estou orgullosa de ti.
Publicar un comentario