Montaña

Visito a Teddy na lexendaria vila onde traballa.

O coche avanza moi lentamente montaña arriba, entre a néboa, engulindo sen elegancia todas as curvas que Teddy me describiu a véspera e outras mil máis; a néboa é tan densa que non vexo máis alá das luces dos que me adiantan. Repentinamente, nunha volta, a néboa racha e desaparece, e podo contemplar unha beleza agreste que até me emociona: ningunha presenza humana en centos de kilómetros arredor de vales, corgas, montes e fragas, como non sexa a propia estrada que vou pisando.

Cando chego, Teddy está a clasificar fotos no ordenador; é a primeira vez que o visito no seu tobo de montaña, unha casa de dous andares, con teitos baixos e paredes macizas, compacta, fría, con pouco encanto. Nótase ao percorrer os cuartos invadidos polo silencio e o aire fresco da mañá que o inquilino pára pouco nela; aínda máis, co seu proxecto de instalarse en Ithaca, Teddy dime que xa só ordena e limpa o indispensable.

Vemos as fotos das vacacións en Portugal, que el comenta aos poucos: hai praias enormes, furgonetas de refrescos, monumentos, casas modernistas, bater das ondas contra as rochas, arrastradas e milagrosas plantas sobre as dunas, vilas decimonónicas, monumentos, solpores, postiños de carapaus, eléctricos, monumentos, pero o cursor detense unha e outra vez nas mesmas fotos: Dani adormecido no coche, Dani sobre un penedo, Dani fumando, Dani a camiñar na praia nudista, Dani abrazado a unha estatua, Dani mexando nunha duna, Dani mirando un mapa, Dani.

Imos para o dormitorio e facemos a cama entre os dous; despímonos con rapidez e Teddy ten a xentileza de entrar el primeiro na cama para caldeala algo, o que lle agradezo, porque sinto tanto frío que mesmo se podería cortar un cristal cos meus mamilos. Aí obteño caricias e risos, as dúas cousas que vin buscar á súa montaña neste día de Outono, das que Teddy me fornece xenerosamente mentres os corpos se acoplan sen que o edredón esvare, e os dous nos prometemos infidelidade eterna.

Teremos que facer que dure.