Despois de varias e infrutuosas tentativas, porfín dei contactado coa avogada, que me comunica que desde hai unas semanas estamos divorciados, que o tería sabido antes se mirase con máis frecuencia o correo electrónico, onde por certo enviou hai uns días un número de conta para lle ingresarmos uns honorarios que ascenden á módica cantidade de pouco máis de mil euros, e que xa nos mandará por correo postal o testemuño da sentenza, en papel, en canto o teña.
Perplexo, miro a mensaxe, que inclúe un pdf da sentenza datada o 10 de novembro pasado, hai portanto máis de mes e medio; o texto está en castelán, apesar das indicacións feitas a avogada e procuradora, con excepción da parte do convenio, que eu mesmo traducira á nosa lingua; é, pois, unha sentenza bilingüe, un copi-pega, un frankenstein de textos previos no que hai que se alegrar de que os nosos nomes sexan os nosos nomes, e de que non se nos atribúan fillos que non son.
A minuta da procuradora aínda é máis lamentable e insensible, quen sabe se porque cobrou moito menos ou porque é idiota: o meu nome, mal escrito (o segundo nome aparece antes do primeiro), vai seguido da expresión y otra, algo que naturalmente enfurece á miña ex en canto a chamo para contarllo.
Non vou entrar no asunto da orde de colocación, que o nome do marido preceda o da esposa ou viceversa, pero ese y otra é absolutamente machista porque cousifica, discrimina e rebaixa a muller, e adquire especial gravidade cando quen o emprega, que ademais é unha muller, ve a diario casos de violencia contra elas e suponse que entende de leis.
A nosa xustiza, señoras e señores, está aínda no século XIX, por moito correo electrónico, transferencias bancarias on-line e copi-pegas que lle boten.
Perplexo, miro a mensaxe, que inclúe un pdf da sentenza datada o 10 de novembro pasado, hai portanto máis de mes e medio; o texto está en castelán, apesar das indicacións feitas a avogada e procuradora, con excepción da parte do convenio, que eu mesmo traducira á nosa lingua; é, pois, unha sentenza bilingüe, un copi-pega, un frankenstein de textos previos no que hai que se alegrar de que os nosos nomes sexan os nosos nomes, e de que non se nos atribúan fillos que non son.
A minuta da procuradora aínda é máis lamentable e insensible, quen sabe se porque cobrou moito menos ou porque é idiota: o meu nome, mal escrito (o segundo nome aparece antes do primeiro), vai seguido da expresión y otra, algo que naturalmente enfurece á miña ex en canto a chamo para contarllo.
Non vou entrar no asunto da orde de colocación, que o nome do marido preceda o da esposa ou viceversa, pero ese y otra é absolutamente machista porque cousifica, discrimina e rebaixa a muller, e adquire especial gravidade cando quen o emprega, que ademais é unha muller, ve a diario casos de violencia contra elas e suponse que entende de leis.
A nosa xustiza, señoras e señores, está aínda no século XIX, por moito correo electrónico, transferencias bancarias on-line e copi-pegas que lle boten.
Ningún comentario:
Publicar un comentario