Aproveitando-nos do dia do espectador, vou con Ti ao cine.
Cando chego, xa ela me está a esperar no vestíbulo, xunto a un enorme cartaz de Harry Potter, como se ela mesma fose unha das profesoras de Hogwarts, a de História e Dialectoloxia da Adiviñación por exemplo.
Ao escuitar o meu saúdo, Ti volve-se e recebe-me cunha nuve de fume e un comentário que quixo ser construtivo pero foi demoledor: Vai con ollo cando te coces nalgun xersei de angora, que mira como ves.
Pero non. Os pelos brancos na barba non eran de nengun xersei; son todos meus.
E a película de Coixet, como era de esperar, resultou magnífica.
