Creo que ás veces hai que soltar lastro, ainda que se trate dalgo que nos acompañou intimamente durante 27 meses, 455 post e muitos comentários. Desde hai unhas semanas, esta blogue está desatendida porque o meu pensamento está lonxe dela, e se a ela volvia ultimamente era só por non faltar a un dever contraído, e porque sempre reneguei daqueles que abandonavan, coma un corpo no campo, a sua blogue á intempérie.
Por iso volvia, pero xa non: Desde hoxe non actualizarei máis; emprendo a aventura en solitário (vaia, é un falar) e sen crónica, e esta blogue vai sen pena nen glória para o limbo das blogues, a reunir-se cos saudosos Cláudio Bueno, señor Pito, Catapulta, Aqui e outros que dormen o sono de paz virtual dos xustos.
Os meus mellores desexos para quen me acompañou no longo e por veces duro camiño a Ithaca, que aqui e agora termina: o mártir Rambaut, Morgana, Alfama, Arín, o señor Pito, X, Cláudio, Willy, Laurindinha, Sara Jess, Nona, Tz, Kiko, o cadelo Cambote, Cesare, Opaco, Alberte, Agripina Roxo, Queue bleue, Levantador, Neofisiologus, Velis, i.a., Leco, Plattdorf, Lúa, Pawley, Paideleo, Randeeira, Peke, Artipractor, Laranxa, Regueifeiro, Raíña Vermella, Ceryle, Aquí, Dolphins, Xanfarín, Gatina e tod@s @s que xunto a Kaplan formaron a fecunda irmandade virtual que por Ithaca transitava.
Até máis ver.