6º día: De murallas e conquistas

O Sábado a choiva voltou, esta vez de maneira intermitente, o que nos permitiu deixar no hotel os ridículos paraugas e concibir a esperanza de que o mal tempo vaia remitindo.

O programa da xornada levaranos en tranvía alén das vellas murallas bizantinas, descritas por Pamuk como un pavimento en vertical, que Teddy quere visitar.

A paraxe en que descemos chámase Topkapi pero non garda ningunha relación co palacio: saímos a unha inmensa chaira verde en proceso de urbanización, con pasos elevados, algún pequeno cemiterio e construcións aquí e acolá, que se estende até as paredes derrubadas da muralla; o regreso repentino da choiva anímanos a entrar no moderno edificio de planta circular do Panorama Istanbul 1453, algo que non sabemos que é pero no que entra unha prometedora riada de visitantes nativos: familias á europea con nenos, homes da miña idade con longas barbas e vestidos doutra época rodeados das mulleres da familia, señoras tapadas co negro charshaf, parellas de noivos, e escolares con uniforme.
Nas salas do interior expóñense grandes paineis sobre a conquista de Constantinopla; como están unicamente en turco cumpriunos alugar un aparello con auriculares, que compartimos; pouco melloramos: a voz feminina que nos besbella nos ouvidos a cuarta parte do que deben dicir os paineis faino nun español de gúguel case imposible de entender; comprendemos que aquel centro de interpretación, inaugurado recentemente polo primeiro ministro, está ao servizo do nacionalismo turco polo menos tanto como as bandeiras e os retratos de Atatürk que proliferan por toda a cidade.
Dixen que non sabíamos o que nos esperaba: os paineis informativos das salas inferiores eran só o aperitivo á espectacular recreación (certo, un pouco kitch) da toma de Constantinopla, con ambientación sonora incluída, que ocupa a área superior, disposta coma unha media laranxa e á maneira dun planetario. Reproducíase a visión da batalla que tivera lugar naquel mesmo punto en que nos atopábamos, baixo un ceo sanguinolento e cun fondo de murallas bombardeadas, fumeiras, estandartes, incendios, homes saltando das torres, zapadores, artilleiros e tropas en movemento, mentres sobre a herba, a poucos céntímetros de onde hoxe cristiáns e musulmáns tirábamos fotos compulsivamente, se estendía unha morea de cañóns fendidos, catapultas, carros desfeitos e barrís de munición.