Patinou (coma min, hai que recoñecelo) ao calcular unha resta sucesiva e inversa que parecía dun concurso da tele, soubo escribir o seu nome nun folio que, a petición do doutor, dobrou primorosamente pola metade antes de entregarllo, pero estrelouse definitivamente contra a última proba, a do reloxio: na esfera algo desinchada que el mesmo debuxou con esforzo de párvulo puxo horas imposibles (as 11 na 1, as 10 nas 2, as 9 nas 4), de xeito que o médico tivo máis que suficiente para emitir o seu diagnóstico (ou sentenza), darlle o pase para un tac simbólico e prescribirlle unha medicación que non remediará nada.
Desde hai unha semana convivimos oficialmente cun hóspede implacable chamado alzhéimer.
Ningún comentario:
Publicar un comentario