Hai nada especulávamos aqui alegremente sobre os motivos polos que nos exiliaríamos do noso própio país. Unha vez máis, a realidade vén a nós para dar-nos unha bofetada e poñer-nos no noso sítio: Orhan Pamuk, o recente Nobel de Literatura turco, abandona o seu país, a sua amada Stambul, por muito tempo, e as poderosísimas razóns da sua decisión están explicadas aqui.
A nós, no noso torpe exercício de onanismo, nunca se nos ocorreu que puidese ser o noso própio país o que non quixese saber nada de nós.
4 comentarios:
Impotentemente triste.
un saludo!
Ter que deixar a túa cidade debe ser unha das peores cousas que che poden pasar na vida. É como perder a alguén amado e, ao mesmo tempo, perderte un pouco a ti mesmo. Estambul ten que ser un deses sitios máxicos que namoran, unha cidade que existiu dende que existe a humanidade.
Cáeme a alma aos pes, sobre todo despois de ler o seu libro sobre a cidade. Que Pamuk teña que deixar Estambul é unha das traxedias máis grandes que lle podían ocorrer.
Non é fácil para min concebir a necesidade do desterro; coller as maletas e partir "por moito tempo" dunha terra que queres ver progresar. É triste, mais talvez unha lección para algúns compatriotas que deben facer algo máis para que isto non suceda.
Publicar un comentario