Luns chega unha mensaxe de despedida de Calmo, que marcha xa para Italia; é unha mensaxe colectiva e xeral para todos os amigos da súa lista telefónica, esa na que sigo desde hai dous Domingos e varias tórridas mensaxes nas dúas direccións.
Lonxe de decepcionarme, éncheme de optimismo. Quero pensar que iso que se di de que deus escribe dereito por liñas tortas é certo, e que foron para ben todos os obstáculos e sarillos do primeiro encontro en Delfos rodeados de maletas e eu con présa por non voltar a Ithaca con noite, e a falta das chaves que Calmo busca na maleta aberta, axoellado diante do portal, remexendo entre roupa sucia, películas, libros e eses cadernos con partituras que me fan pensar nas pedras con que un bate dúas veces: outro lánguido profesor de música ateniense, con máis kilos e menos pelo, pero idéntico despiste e idéntico modo de abrazarse a min ao fin de todo, como se a cama á que por último demos chegado fose río abaixo ou que sei eu.
Pero antes foi que as malditas chaves non aparecesen e a forzada despedida, con intercambio de números de móbil máis por cortesía que por convición, e non dar eu co coche porque en realidade estaba aparcado noutro sitio, e a sorpresa das malditas chaves no asento do acompañante, e volver para darllas e remediarlle a angustia (decididamente un Domingo non é un bo día para perder chaves), e aparcar de novo tras aceptarlle subir, agora mirando ben onde deixaba o coche.
Despois das duchas recíprocas, de velo ir e vir con toda a calma, de esperalo nu sobre o edredón (con lentelliñas como espellos) para velo aparecer envolto nun toallón indo ao baño lavar os dentes, de verlle dispoñer isto e aquilo sobre a mesiña con parsimonia de reloxeiro, para o meu asombro Calmo iniciou tocata e fuga e durou menos que o suspiro con que exaculou, pero volveu a calma e esperou por min con paciencia.
Con ela lle correspondín eu: deixei que me atase cos brazos e as pernas, co corpo sobre o meu, facendo planos e prometendo cousas, e, mentres, a noite escurecía o cuarto e a estrada chamaba por min.
Ningún comentario:
Publicar un comentario