domingo, 28 de outubro de 2007

Galician beauty

Lester Burnham, un día o meu amigo Haddock decátase de que a muller coa que convive é tan predicible como unha película vista moitas veces.
Percibe tamén que o seu matrimonio se fora convertendo, non sabía desde cando nin como, nun guión ben aprendido, con metas que hai que conquistar porque si: un piso propio, un piso propio no centro, un apartamento para as vacacións; as aulas de violín e piano para a nena, comprarlle á nena o piano para que practique ou perpetre, matriculala en inglés e tenis, que ela odia; comprar un coche, un coche grande, un coche máis grande, que xa non comprarán.
Logo descubre que está a vivir a vida doutro, xunto a unha muller que en realidade hai moito que deixou de interesarlle; primeiro horrorízase; despois xa non.
As nenas xogan no cuarto da miña mentres Haddock me conta que os amigos xa non o chaman para os viños, que acabaron as partidas de rol; que o apartamento en que vive agora é un zulo, un piso de estudantes, pero que lle dá igual; que na cociña só limpou os armarios de arriba e como se hai leóns nos de abaixo; que vive como nos 70: sen teléfono, sen ordenador, sen lavapratos, sen dvd, sen garaxe e sen diñeiro, pero que volveu tomar conta da súa vida.
E que está contento.

4 comentarios:

X dixo...

Daquela foi para ben :D

Pájaro Azul dixo...

Haddok ha vuelto a ser feliz. ¿Cierto?

peke dixo...

Foi a súa escolla, logo será para ben.

Perry dixo...

Vaya: son cosas que suceden. Que no te afecte, pues tu amigo está bien.