Postais

Case cada día desta semana recibín unha postal de lugares que nunca visitei.

Luns, e con algún retraso porque ela xa estaba de volta, a primeira que enviou en toda a súa vida a señorita Kaplan; xa mo anunciara por teléfono: acabo de mandarche unha postal, avísame cando a recibas para que non pase como coa túa de Estambul, dixo como se iso impedise a perda; pois ben, chameina ao mediodía e confirmei ao paso a hora de recollela mañá.

Martes ou Mércores había na caixa do correo unha postal de Nican coa catedral de Palma, a badía con iates e a fachada de Marivent; dado que o mataselos era da Mariña, supoño que a miña amiga esqueceu unha vez máis botala a tempo e volveu con ela para a casa.

Hoxe recibín de Teddy nove vistas de Tarragona e un fermoso texto por atrás sobre a estadía del con Deni xunto ao Mediterráneo.

Polis, que veu Domingo, xa non me manda postais. Chamou un día destes para contar maravillas da praia de Montego Bay, dos cayos e dos portentosos homes de bronce de Xamaica, con e sen rastas. Como non hai cara sen cruz nin gloria sen sufrimento, no regreso perdéronlle a maleta, que seis días despois segue de vacacións nalgún lugar de América do Norte.