Sorprendentemente, tras o meu nome crispantemente en italiano, anuncia que nas dúas semanas próximas vai andar por aquí de luns a xoves, que se me apetece vérnonos, que por el ok, que xa lle digo entón.
E entón dígolle que non vai ser posible, que teño parella (minto, como para galvanizar e forrar de aceiro o meu propósito), e engado asi ke se acabaron as aventuras. E finalizo a resposta enviándolle unha aperta totalmente simbólica e aquel omnipresente cóidate.
Minutos despois, chega o colofón: Ok. Envíame os dvd á facultade, por favor. Grazas e sé feliz!
Ningún comentario:
Publicar un comentario