Tía María

A visita pangalaica, tan minuciosamente programada con Teddy na súa cama, salta polos aires por un motivo que soa a típica escusa, a mentira mal argallada, e hai que adiala sine die.

A noticia de que morreu a tía máis que centenaria de meu pai, a vella matriarca que un día cedera a pasaxe da emigración americana para que o irmán máis novo se librase da guerra do Rif, sobresalta a familia e revírame de suroeste a noroeste a proa para levar ao enterro a meus pais e dúas tías que, apretadiños, van facendo memoria no coche.

Do que vou escoitando no camiño, tiro a conclusión de que o sobresalto familiar chega, non da morte da pobre tía María, senón do feito que aínda estivese viva.