Que curiosa é a memoria! A imaxe faime lembrar aquela delicada e democrática frase que o escuro personaxe dedicou aos que non o apoiaban, chamándonos eses cans que ladran o seu rencor polas esquinas. (Estoume a referir, naturalmente, ao que na foto leva camisa branca)
O que me pregunto agora, non sen medo á vista das mandíbulas dos dous, é como pensa acabar coa crise?
Axotando o can, talvez?
3 comentarios:
E, eu, parva de min, sen ver esta entrada.
Mandíbula terana igual, pero a ollada do can e moito menos dura ¿non si?
No había visto una portada tan terrorífica desde que dejó de salir Charles Manson.
Guau... esa portada es un horror.
Saludo, caballero.
Publicar un comentario