Son todas de hotel ou de hostal, a maioría repartidas por España adiante, pero tamén hai camas portuguesas, gregas ou sicilianas. Hainas individuais e dobres; algunhas foron compartidas e outras non; en cuartos opulentos ou en humildes cuartos espartanos. Todas sen embargo resultaron cómodas, como non podía ser doutro xeito, habida conta a fatiga con que me cheguei a elas despois de horas de tren, avión ou autobús, ou rendido tras interminables periplos por museos, aeroportos, avenidas, catedrais ou ermos resecos á procura de xigantes e muíños.
Aquí están elas, as camas en que durmín estando en fuga estes últimos anos coa súa paisaxe de sabas e cobertores, cos cabeceiros infinitamente variados, as almofadas revoltas e dobradas despois da lectura que atraeu o sono, a decoración de variado gusto, esas lámpadas tristes e os inevitables cadros, as mesas de noite cos obxectos que nos fan humanos (o reloxo, o libro, o móbil, o bolígrafo, o mando da tele).
Ningún comentario:
Publicar un comentario