domingo, 6 de novembro de 2016
51
Por razóns de axenda, a celebración este ano estendeuse unha semana, co que máis que un aniversario a cousa pareceu un xubileo.
Onte foi a gran paparota de clausura, sen beicon pero igualmente hipercalórica, na casa da miña irmá porque tamén meu cuñado facía anos un día destes. Deixando a un lado o material funxible intercambiado (tés, bolachas holandesas de manteiga, cervexas artesás, xenebra), destacarei a olivetti portátil, agasallo da miña sobriña, que a ver se porfín non choro máis por aquela que me roubaron e que ningún ordenador compensou despois, a dicir da miña irmá, que sempre foi moi lista.
Xusto unha semana antes, Venres desembarcara aquí con dúas bolsas de creatividade; nunha delas, un surtido de delicatessen digno dun pachá, con viño, paté, olivas e o maravilloso aceite de Quiroga que por agora (e non o beicon de Walter White) é o centro dos meus almorzos.
Da outra bolsa saíu un gaiteiro negro, ou mellor dito: un boneco do piloto da resistencia FN-2187 cun traxe de gaiteiro minuciosamente cosido por Venres durante semanas coas súas propias mans, e ao que non falta de nada, desde a monteira e a capa ás polainas e cirolas de veludo negro; ao parecer, baixo a aparencia de gaiteiro, Finn conserva a equipamenta de stormtrooper. Coñecendo a súa reputación, receo que o día menos pensado acabe infiltrándose no cuarto da señorita Kaplan, onde hai anos vexeta a Nancy azafata.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Ningún comentario:
Publicar un comentario