En realidade eran dous os gatos, a elixir: puiden quedar cos dous ou ben escoller entre un de ollos moi azuis que é birollo (o que delata probablemente a súa principesca orixe siamesa), e outro que ao parecer adora a auga, apesar de que quen mos ofrece (o rapaz da miña sobriña) os atopou á deriva no río, dentro dun saco.
De cinco que eran, cinco vulnerables pelotiñas de pelo, tres xa están colocados e só restan o gato birollo e o gato anfibio, que me miran moi serios desde a foto do móbil, como quen sabe que se retrata nun momento sumamente importante da súa vida.
