Setembro, mes-luns, comezou de mala maneira: as trevoadas da semana pasada e o seu caudal de choiva repentina e implacable sacáronme o coche da estrada e agora complícanme a vida ao facerme depender dos meus colegas para ir e vir a exames e avaliacións.
Con todo, non é iso o pior, nin a factura que está aínda por chegar e non pagarán nin a choiva nin os trevóns: o pior, desde logo, vai ser certo alerón empoleirado no novo portón traseiro, tremolando atrás, coma un inri clamoroso e macarra. Uf!
Con todo, non é iso o pior, nin a factura que está aínda por chegar e non pagarán nin a choiva nin os trevóns: o pior, desde logo, vai ser certo alerón empoleirado no novo portón traseiro, tremolando atrás, coma un inri clamoroso e macarra. Uf!
2 comentarios:
Ains! odio los alerones!
Siento lo del coche. Nos damos cuentas de las comodidades que tenemos cuando nos faltan.
Que sea leve!
Xa sabe, como din os vellos, non foi nada ao que puido ser (e isto é sinal inequívoco de vou vella, recoñezámolo), pero solidarízome coa dor no peto.
Publicar un comentario