Hoxe, primeiro martes despois do primeiro luns do mes de Novembro (e casualmente día 4), os americanos elixen Presidente.
Tamén hoxe, 4 de Novembro (e casualmente martes), o número 43 escólleme coma un proxéctil certeiro, que non me mata aínda que si me fire un pouco máis.
De calquera xeito, a madurez non nos vai impedir seguir soñando:
12 comentarios:
Magnífico post.
Encántame o anuncio.
Moitísimos, moitísimos, ata 43 parabéns para vostede, estimado Sr. Kaplan.
Parabéns por eses 43 anos !. Un ano máis ca min !.
Enhorabuena, señor Kaplan, se conserva muy bien (jajaja, es broma)
Moitos parabéns, Kaplan. Lévolle uns cantos e non me feren porque podo contalos.
Muchiiiisimas felicidades. Sigamos soñando...
Dígocho eu. Nunca, por moito que maduremos, ainda até apodrecer, deixaremos de soñar...
E, se eu me vise con 43...meu fillo...Felicidades.
Gatina siempre está ahí, aunque no miague... ronronea bajito.
Desapareceu o solpor cos 43?
Pois súmome a todos esos parabéns, ademáis xa é 5.
PD: é vostede un meniño, créame. Un meniño de corpo e esprito.
Unha aperta "casi de abó"
Daniel
Non llos botaba... Parabéns!
43? Pensei que era vostede mais novo en anos. (He, mala leche teño... ou non?) Non se queixe. Eu estou desexando cumprir anos, moitos, en tanto haxa lucidez e saúde, iso si.
Feliz cumpreanos, meu rei, de parte de Nona.
Publicar un comentario