Como Tony Leung na película, vou ir á procura dun muro nun lugar remoto polo que non pase xente, buscar un furado na pedra e besbellar nel, coa boca ben pegadiña para que ninguén me escoite, que por moito que nos doia foron outros os que gañaron a primeira vez apesar dos escándalos de corrupción e da súa política falaz e mesquiña, que volveron gañar seis meses despois aumentando a vantaxe, que volverán gañar e quizais por maioría absoluta se hai novas eleccións, e que daquela estaremos moito peor que un ano atrás, un ano totalmente perdido e gratuitamente entregado, cunha esquerda máis preocupada por destruírse con entelequias e postureos que por facer oposición e suavizar as políticas nefastas que nos afogan.
Despois taparei o meu furado con barro, darei media volta e seguirei como ata agora, farto de escoitar o que escoito e de ver o que vexo e de sentir o que sinto cando poño a tele, mentres fumamos o cigarro no recreo, durante o xantar coa miña mai, cada vez que abro un wasap de Polis ou de Antoine, lendo a prensa cada mañá, facendo sobremesa con Venres ou antes de nos erguermos, cando o día parece que promete outra cousa.
Ningún comentario:
Publicar un comentario