Levo en Atenas dia e meio, abafado pola calor e baixo a presión de levantar a casa nun par de dias. Mentres, vou-me desfacendo de papeis e cousas inúteis; é sorprendente a cantidade de cousas que un acumula en pouco tempo, pero ainda o é máis a natureza de muitas delas: folletos de exposicións que nen lembraba ter visitado, xornais atrasados que arrumei á espera de tempo para resolver os crucigramas, negativos, roupa que non poño desde o século pasado (literalmente), e demais flora e fauna.
A casa venta o perigo, diso estou seguro, e ofrece resisténcia: a chave do portal nega-se a abrir, e o Domingo, cando cheguei, houven de esperar case duas horas a que aparecese un viciño que me abrise.
E mentres, xestións e movementos de clausura, e esta mesma tarde, duas imobiliárias revisarán o que pronto estará á venda: sen teléfono, sen gas, sen electricidade, sen auga, e co coche á porta porque xa non teño garaxe, combato o desalento e esa leve tona de tristeza que aboia ao fin de cada etapa.
Ao serao xuntarei-me con Ambece; mañá, con Ilu. Xoves, os homes cargarán nun camión as miñas cousas e encherá o eco os cuartos desta casa en que ás veces fun feliz e ás veces menos; e en Ithaca outra casa espera, atónita, un novo inquilino.
Adiante, pois.
Ningún comentario:
Publicar un comentario