Moi poucas veces o ancho mundo colle nunha cousa tan pequena como unha película, aínda que esta sexa muito máis que unha simple historia porque nela hai todo o bon e todo o malo, toda a grandeza e toda a miseria do que somos.
O mundo non é xa tan enorme pero segue a ser igual de escuro e terriblemente fermoso.
(Pasan as horas e eu sigo emocionado)
5 comentarios:
La belleza o la fealdad de este mundo en el que nos ha tocado vivir,depende mucho del color del cristal a través del cual lo observemos.
Para min, unha das cousas máis impactante da película foi a personaxe da adolescente-xaponesa, emocionoume moitísimo.
Saúdos
Yoli
Cuando la vi sentí algo parecido; a mí en cambio, la mujer mexicana con los dos niños americanos por el desierto me conmovió especialmente.
Saludos a todos, y buenas vacaciones.
Semella unha boa película.
Levaba tempo postergando a visión desta película, creo que non sempre unha ten o corpo para ver segundo que cousas.
Despois de varios meses agardando, chegoulle o seu momento.
Estou emocionada e sobrecollida.
Publicar un comentario