Pioneiros

Dixéronmo esta mañá na caixa cando facía a transferencia para pagar a cociña, e a miña filla ao lado, pero en realidade moi lonxe, devoraba un conto: hai polo menos unha familia vivindo no edificio, baixo mínimos, sen auga quente e con luz e auga de obra, alucina.

Mentres asino o papel e actualizo a cartilla, alucino; sinto que me empeza a subir a presión e que un turbillón de ideas me corre pola cabeza: coa chave do piso no peto, a cociña montada (e agora paga), auga e luz de obra, vinte días para o comezo dos exames, auga quente e lavadora na casa da miña mai, a dona deste piso xa medio avisada, e a posibilidade de aforrar o aluguer de Setembro, parece estúpido non aceitar o reto e deixar esa pobre familia de pioneiros naquela soedade dos ascensores desconectados e os chanzos sucios de cal e plásticos.

Así que maos á obra: entre mañá e Luns, dous empresarios de mudanzas visitarán este tobo, farán inventario, presupostarán o traslado e, con algo de sorte, para o San Ramón outra luz acesa, coma un faro, indicará aos viciños que está viva aquela casa.