Disque un envelleceu cando vai a máis enterros que bodas, ou cando lle interesa máis a páxina das esquelas que a dos deportes por exemplo.
Por iso, para que non pareza que a este humilde servidor lle sucede o mesmo, non hei de falar esta vez da morte do fillo do muiñeiro que, salvo das augas e enviado inxustamente ás galeras, se levantou contra unha tiranía de primates, sufriu desterro, loitou contra pragas, revolucións, sismos e atépapas, e que, no agocho cálido dunha butaca de cine, nos fixo soñar a todos.
Cando pase algún tempo non haberá sombra que lle escureza a figura, como sucede cos heroes das epopeas.
3 comentarios:
Pensé que te había llevado la riada; me alegro de que no sea así. Por otro lado, no entiendo que le dediques a este tipejo un post: una cosa era el que salía en el cine y otra el fulano defensor de las pistolas u eso. No lo entiendo.
(Joer con la palabrita de autentificación o eso)
Kaplan y servidora nos despedimos con cariño del héroe de nuestras películas y de nadie más.
Quedoulle moi ben o post, e ademais moi xusto, desta volta discrepo señor Perry.
Publicar un comentario