luns, 5 de maio de 2008

Crime e castigo

Algunhas veces, son uns os que cometen o crime (non iren a unha folga que consideran xusta, por exemplo) e outros (eu, sen ir máis lonxe) os que sofren o castigo de escoitarlles os máis variados pretextos.

Primeiro, durante o recreo, mentres tomamos o café do arrepentimento, fártome de que as miñas contertulias habituais me feliciten e a seguir me enchan os ouvidos con desculpas como copiadas dos seus alumnos; non sei se isto as retrotrae ao tempo do catecismo ou antes aínda, á mesma fase anal, pero é penoso ouvirlles que unha se xubila para o ano, que outra está a pagar unha hipoteca (seguramente, a única do país que a paga), que estoutra vai cambiar a cociña dentro de tres meses ou que a esoutra lle parece que as folgas non conseguen nada, e neste plan.

Despois, pola tarde, na porta da escola da nosa filla, a miña ex confésaseme mentres os coches refulxen ao sol tras o último chaparrón esperando o soar do timbre; dime que se non foi á folga é porque un compañeiro sindicalista lle dixo que non valía a pena, que todo estaba visto para sentenza, e que non había folga que parase á conselleira. Agora laméntaseme para matar o tempo e espera a absolución preguntándose se non a botarán do sindicato.
Como a nena vén xa a correr cara a nós, coa mochila con rodas case voando polo patio, só lle respondo que non se preocupe, que non creo que a expulsen; que todo o máis lle quitarán os puntos para a cubertería e a deixarán sen a felicitación do 8 de Marzo.

3 comentarios:

Cesare dixo...

Viva la clase obrera

Anonymous dixo...

Desculpas de mal pagador.
Encántame a imaxe!
Sábese de quen é?
X

Anonymous dixo...

Moi amable, xa vin :)
X