luns, 25 de xaneiro de 2010

Estatua

Nos últimos días foron poucas as conversas en que alguén non me comentou que quitaran a ditosiña estatua, como se fose un ben moi prezado ou como se con ela se fose unha parte de nós que se resistía a marcharse.
Era unha estatua horrible dun home horrible, digna dun tempo tamén horrible que non damos borrado de nós, coma unha tinta negra e indeleble.
Para mostra, dous botóns: miña irmá xura e perxura que, cando íamos de cativos pasarmos os veráns a Brigantia, ela e as amigas xogaban ás casiñas á volta do adefesio, e que até lle pasaban por entre as pernas como se formasen unha porta, cousa toda esta que eu non lembro pero que, de ser certa, demostraría o valor da miña irmá e o moito que perdeu a Lexión por non aceptar mulleres, e é que a estatua era como para saír correndo.
O outro botón é de bragueta e débollo a Polis, ese gran entusiasta das historias inguinais, hai polo dúas décadas, nunha noite de farra brigantina: como o brutal modelo da estatua mutilada non só perdera no Rif un ollo e o brazo esquerdo senón tamén un testículo, Polis non sabía cal pero non importa, Celia Gámez, que foi recoñecida amante do xeneral moitos anos, coquetamente se refería a el como o meu perfumador.
Como soubo isto Polis nunca o cheguei a saber, ou se mo dixo xa non o lembro, pero a historia deu moito xogo aquela e outras noites.
Agora, ao mirar na foto que os xornais publicaron o vulto sinistro e fantasmal colgando dun guindastre, sorprende que un tipo que entrou na historia ao berro de Viva la Muerte! puidese ter un monumento nun país civilizado. Pero xa nos coñecemos.

7 comentarios:

mariajesusparadela dixo...

"O vulto sinistro e fantasmal colgado dun guindastre" NON É O VULTO QUE EU PENSO, CLARO...porque vostede non sabe se o vulto era no lado dereito ou no sinistro (no caso deste home sinistro era o que tiña e o que lle faltaba) (o ollo, quero dicir)

Perry dixo...

Es increíble que aun sigan nuestras calles manchadas con toda esa simbología fascistas

Ra dixo...

Creo que lo del perfumador no voy a superarlo en la vida, Kaplan.

Dígame que le he entendido mal :)

Noemí Pastor dixo...

No sólo por lo que simboliza es esa estatua horrible. A la vista también hacía daño.

Sun Iou Miou dixo...

E agora, digo eu, onde van cagar as pombas?

Chousa da Alcandra dixo...

A min tamén me vai traumatizar algo o do perfumador. Sobre todo dende que vin a imaxe linkada...

Xan dixo...

Os estandartes da momenklatura franquista ( estatuas, escudos) seguen dando que falar 35 anos logo da morte do asasino Franco na súa cama. Desafortunadamente isto é un indicativo do aparello político que nos lego co seu herdeiro Juan Carlos e o seu sequito de mandantes e un sistema político que ampara os privilexios dos de sempre e dunha clase política que segue cos seus privilexios, mentres se alarga a xubilación ata os 67 anos, os deputados que boten dúas lexislaturas, apertando os botóns que lles indica o apuntador, coma se dun adestrador de baloncesto tratarase, teñen dereito a cobrar a pensión máxima.