Déixenme comezar dicindo que son consciente de que nunca hai unha cicloxénese explosiva a gosto de todos. A de onte a min indignoume particularmente porque, en vez de pasar o fin de semana con Calmo en Delfos, seguín civicamente as instrucións da
Autoridade e pasei un Sábado practicamente monacal, dedicado a preparar aulas,
ler, reenviar e-mails chorras e ver
series na tele, para nada.
De cando en vez, estomballado no sofá, parecíame sentir fóra o fragor da tormenta perfecta, pero era unha ilusión: cando chegaba á xanela só vía a rutina perfecta dun día de choiva.
Ao serán, a mensaxe un pouco cebolleta de Calmo (Debiches vir xa che dixen que era un bluf) acaba por decidirme, e confírmolle a seguir que me espere hoxe para xantar, ese eufemismo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario