martes, 31 de xaneiro de 2006

Ring

Polis non dá tomado unha decisión sobre o legado Merceditas, a casa herdada da sua mai, e as procelosas augas do debate axitan as conversas dos amigos facendo-lle mudar de opinión cada vez que nos vemos.
Se hai uns dias estaba convencido de abandonar a ruína ou vender-lle-la a tias e primos, tras unha expedición acompañado de Tadsio-a-Lua e non sei que cios e prepúcios á sombra do castiñeiro, onte entrou na miña casa pouco menos que disposto a dar a vida por devolver o esplendor perdido a aquela Tara chairega naufragada en silvas.
Pedimos unha pizza, e da sua estraña maridaxe co licorcafé surxiron soños delirantes e kich de pérgolas, colúmpios no castiñeiro, solpores no porche ao canto dos grilos do Verao, e a visión dunha casa que nen co dobre do licorcafé consumido se achegaria á que visitamos aquela tarde de hai unhas semanas.
Pero estamos a falar da mesma casa? preguntei eu, xa farto, e Polis, atuado polo alcol e a roxa terra de Tara, ficou tan amoucado que a noite non foi despois a mesma.
Pero eu si, claro: ti sempre serás o mesmo, non si?, ti nunca cambiarás, Don Perfeito, rosmou poñendo abrigo e luvas cando marchava, mui seco, Polis.
Ao tornar para o salón, para alén dos murchos restos da pizza, Anibal Lecter pastoreava años silenciosos na TCM; e Don Perfeito, noqueado no primeiro e único round dun combate inesperado, tentava escorrer o que restase de licorcafé na botella.

2 comentarios:

bueno dixo...

as vezes, livrar-se do passado, é mais difícil do que pensamos. um abraco apertado e uma otima semana!

Laurindinha dixo...

Unha casiña na aldea para ir pasar a fin de semana tampouco está tan mal...