Igual que cada Verán, vexo como a xente que quero me converte o tobo nun hostal; as últimas, hai unha semana, foron Ambece e unha amiga descoñecida e andaluza con nome de secretaria solteirona, cargadas de petates.
A señorita Kaplan fixo os honores e acabou encariñándose coas dúas, aínda máis cando soubo que Ambece a tivera no colo sendo un bebé.
Despois de moito sen vernos aparece Nican, en tránsito ás vacacións, e combinamos para un café onte e para os viños hoxe. Falamos do de sempre, coñecidos, traballo, familia; cando lle pregunto se ten saudade do ensino, agora que está en excedencia: moita, salvo cando vos toca corrixir, e ao sorrir o fume do cigarro escápalle da boca.
Polis e Encantador comezaron onte as vacacións; como o batmóbil ten un problema de 2000 eurazos nos quentadores, por moito menos fun eu quen os levou ao aeroporto, quen lles axudou a facturar a equipaxe, quen lles deu conversación case até embarcaren, e quen, por último, se encargará de collerlles o correo, regarlles as plantas e alimentarlles os peixes tropicais durante dúas semanas.
2 comentarios:
Desculpe o illamento, Kaplan, pero ando rota por todas partes. Cóideme ben as visitas (quérese dicir, non sexa túzaro coma min). Bicos
Qué suerte de amigo. Eres el comodín!! Igual quien necestita después unas vacaciones eres tú.
Publicar un comentario