Carta a posteriori

Queridos Reis Magos:

Estou moi contento cos meus agasallos, e a señorita Kaplan moito máis coas bonecas, a colonia, as pelis, o libro e a roupa que lle deixastes, pero vin unha mañá máis nos xornais e escoitei na radio que moitos pais coma min e moitos nenos como a miña filla se ven privados dun agasallo fundamental, moito máis importante que unha colonia ou unha Barbie: a paz, a liberdade, a independencia do seu país, e mesmo a vida, sen que ninguén mova un dedo.

Pode que agora sexa un pouco tarde para pedir nada, pero non pensei que fose necesario por se tratar de algo tan obvio e evidente, e porque as Vosas Maxestades viñeron precisamente de Oriente, seguindo unha vez unha estrela, a esa mesma terra, daquela coma hoxe ensanguentada.

Négome a crer que perdestes influencia, e que fose mellor dirixirme ao Papá Noel dos americanos, para pedirvos, Maxestades, que fagades o posible por que os ollos, os ouvidos e os corazóns dos poderosos se abran, e que as lapas da cordura e a piedade inflamen aquela terra coa mesma forza coa que o fan os proxéctiles e as bombas.