Dama

A habitación máis húmida do tobo, o acuario, está xa lista e á espera dos inquilinos.
Para ambientar aquel fondo non atopei nada que fose bonito, barato e adecuado: os barcos de xoguete flotan, e as cousas para acuarios que venden nas tendas son case máis caras que as de verdade.
Ao final, cando xa pensaba convencer a señorita Kaplan de que bastaba coas algas de plástico, que así os peixes terían máis espazo para nadar, a casualidade púxome ao alcance da man unha Dama-de-Elx-pisapapeis, absurda e pesada, pura marmolina 100% que meus pais me trouxeron do imserso e eu tiña agachada desde aquela, como se agachan os tesouros máis valiosos.
Agora tamén ela agarda, reciclada, entre seixos pequenos e algas de plástico o que van dicir meus pais cando a vexan alí dentro, escorada e submersa, igual que o testemuño dun antigo naufraxio.