Tomando café con Ti e con duas amigas antes de iren ao traballo, Mirinda anúncia-nos que vai pór á venda o piso de 120 m2 en que viveu con Vladimir (tan vacio de móveis e tan cheo de lembranzas, sostén), e que anda á procura de apartamento (total, para min soa), e un breve siléncio estende as asas sobre as cuncas e as luvas desmaiadas na mesa.
Cando a porta da cafetaria se abre para dar paso aos clientes, no ar xeado que entra cavalga a voz irta dun clarinete que un músico toca fóra, na névoa.
Instintiva e imprudentemente, o ollar de todos buscou o rosto de Mirinda.
E ali surxiu e esvarou, durante segundos intermináveis, unha bágoa; até que Mirinda foi para a máquina por tabaco, e tras ofrecer volveu á carga co asunto da mudanza e o aluguer e o apartamento e os móveis.
Elegantemente, como se a xordeira máis completa se acabase de instalar nos seus ouvidos ou no seu corazón.
Cando a porta da cafetaria se abre para dar paso aos clientes, no ar xeado que entra cavalga a voz irta dun clarinete que un músico toca fóra, na névoa.
Instintiva e imprudentemente, o ollar de todos buscou o rosto de Mirinda.
E ali surxiu e esvarou, durante segundos intermináveis, unha bágoa; até que Mirinda foi para a máquina por tabaco, e tras ofrecer volveu á carga co asunto da mudanza e o aluguer e o apartamento e os móveis.
Elegantemente, como se a xordeira máis completa se acabase de instalar nos seus ouvidos ou no seu corazón.
4 comentarios:
encajar con gracia y caer de pie que diz a cançom, é terrível aquando aprende a fazê-lo :-(
como seria bom comprar o apartamento de mirinda (com seus bons metros quadrados) e me mudar para ithaca! fica aqui, pelo menos um sonho!
non era sordeira,
eran silencios camuflados...
Que fermoso...!
Publicar un comentario