Creo que me estou a converter nun fenómeno de masas, dito sexa con toda a modéstia.
Só asi se explica que, nestes últimos dias, várias persoas que coñezo decidiran empezar unha dieta con ese prodixioso médico que me desembarazou de boa parte da impedimenta.
Souben do caso hoxe por Vapin, que me conta durante o café que el mesmo recomenda o bon doutor, dá as señas e o teléfono da consulta e incluso fai o seguimento dos pesos e medidas dos participantes nesta carreira delirante na que eu vou á cabeza.
Entre os conversos cómpre citar a Ti, que abandonou a dieta de alcachofas e espargos, Estridente, que renega do rexime do caldo de grelos sen unto, Carmela, a colega de Vapin que plantou o seu naturista, e Roberto, un axente de seguros que deixou todo atrás (copas, tapas e churrasco) por seguir a fe verdadeira, sen constar que caíse de nengun cavalo camiño de Damasco.
Defraudado porque non teño báscula até a semana próxima, deixo a Vapin coas suas estatísticas e vou, escapando do sol, á casa de Polis, a que me preste unha gravata para a boda de Aurora e Taciturno.
Descubro que Polis cuida do karma cando me ofrece un antioxidante chá vermello que tomamos no salón desmantelado, sentados en sofás plastificados que peidean, e coas cuncas nun orixinal caldeiro de pintura cor pexego, mentres na cociña un operário canta un hino proletário.
Comprovo que non hai perigo de naufráxio cando lle escuito falar pestes dos pintores e dos carpinteiros; certos asuntos no despacho, certos proxectos a meio prazo, e a renovación da vivenda teñen-o demasiado ocupado como para a autocompaixón, ese luxo.
Ademais, un destes dias saíu para Teucro unha caixa cun exíguo botin de cousas esquecidas: mandei-lle até uns calzoncillos suxos que deixou cando marchamos, conta Polis, maliciosamente.
Só asi se explica que, nestes últimos dias, várias persoas que coñezo decidiran empezar unha dieta con ese prodixioso médico que me desembarazou de boa parte da impedimenta.
Souben do caso hoxe por Vapin, que me conta durante o café que el mesmo recomenda o bon doutor, dá as señas e o teléfono da consulta e incluso fai o seguimento dos pesos e medidas dos participantes nesta carreira delirante na que eu vou á cabeza.
Entre os conversos cómpre citar a Ti, que abandonou a dieta de alcachofas e espargos, Estridente, que renega do rexime do caldo de grelos sen unto, Carmela, a colega de Vapin que plantou o seu naturista, e Roberto, un axente de seguros que deixou todo atrás (copas, tapas e churrasco) por seguir a fe verdadeira, sen constar que caíse de nengun cavalo camiño de Damasco.
Defraudado porque non teño báscula até a semana próxima, deixo a Vapin coas suas estatísticas e vou, escapando do sol, á casa de Polis, a que me preste unha gravata para a boda de Aurora e Taciturno.
Descubro que Polis cuida do karma cando me ofrece un antioxidante chá vermello que tomamos no salón desmantelado, sentados en sofás plastificados que peidean, e coas cuncas nun orixinal caldeiro de pintura cor pexego, mentres na cociña un operário canta un hino proletário.
Comprovo que non hai perigo de naufráxio cando lle escuito falar pestes dos pintores e dos carpinteiros; certos asuntos no despacho, certos proxectos a meio prazo, e a renovación da vivenda teñen-o demasiado ocupado como para a autocompaixón, ese luxo.
Ademais, un destes dias saíu para Teucro unha caixa cun exíguo botin de cousas esquecidas: mandei-lle até uns calzoncillos suxos que deixou cando marchamos, conta Polis, maliciosamente.
2 comentarios:
E a gravata prestoulla ou non lla prestou?
E por que ten que levar unha gravata á voda?
Publicar un comentario