Misoxínia

Frase lapidária: "O peor inimigo dunha muller é outra muller; principalmente se se trata da sua mellor amiga".

O autor desta máxima é quen isto escreve, e o receptor, o seu amigo Vapin. Lugar: onte, ao serao, un lugar especialmente acolledor, principalmente a esa hora, A'Tasca, na Cruz, ateigado de xente farta de facer compras e farta tamén do Nadal.
Iso a propósito de contar-lle a Vapin como as amigas da miña sobriña se aniquilan reciproca e incansavelmente entre elas á mínima oportunidade. Vapin e eu concordamos, como tantas veces: nunca vimos, entre varóns, combates buscando a xugular; eliminación do competidor mediante o procedemento da descalificación tramposa, da humillación do amigo para ocupar o seu lugar, como elas fan desde que son nenas.
Será debido á carenza de pene? Que opinaria respeito papá Freud?

Pronto aparecen Nican e Cris, e falamos, entre outras cousas, da planificación do camiño de Santiago que Cris está empeñada en comezar para Febreiro; razóns: a neve, o frio, etc. Ben, penso eu, antes en Febreiro que sensilla, e presiono-as para quedarmos hoxe e irmos tomar unha pizza na Aceña, xa con calendário e roteiro. Aceitan os tres, e hoxe espero que concretemos algo (máis).

Marchan pronto e eu quedo escaso, e, indo para a casa dos meus pais, deteño-me no C. Castelo, na Cova das Meigas, onde inaugura celibato o irmao de Vapin xunto a Ti e outras tres meigas, que lerchan á beira, parece, de esmorecer.
Quedo con eles catro cañas, e, muitos chistes, bobadas, lérias e ironias máis tarde, confirmo a miña teoria freudiana inicial; as meigas rin e bromean e un chega a non perceber de que rin nin con quen ou de que bromean, mentres instalan no fronstispício do ser/estar o lema "O peor inimigo dunha muller..."
Esta vez, sen embargo, nengunha lle dixo a outra que lle sentaban mal os pantalóns que levaba, porque tiña peor tipo que ela.
Non imaxino a Vapin dicendo-me iso a min, e menos diante doutros amigos. A algun varón lle sucedeu algo parecido? Eu creo que non; a táctica dun macho alfa dominante para impoñer-se a outro non é precisamente esta.
Das que están hoxe aqui, sen dúvida a mellor para min no trato é Ti; hai con ela unha afinidade e un entendemento sólidos apesar dos anos que me leva. M. parece que ten mui pouquiña cousa dentro da cabeza, e non me interesa en absoluto; é demasiado previsível, e tan gora como a sua conversación; pola contra, P. é quen máis me atrae pola sua pel tan branca que á mínima contrariedade ou ao escuitar a menor alusión da miña parte se arroiba e arrebola: vai e vén co seu móbil, manda calar para contar algo que logo non conta, ou que se conta ninguén atende, ri de calquer cousa, cora outra vez...
Deixo-as organizando o regreso en coche tras declinar a invitación a levar-me a min, e marcho reconfortado: imaxino a pel suave e branca, morna e mol do ventre de P. Baixo un pouco, ventre e rúa, e chego ao púbis que, estou certo, debe ter os pelos claros e escasos. Por un momento soño esperto que introduzo un dedo na húmida e suave ferida entre as suas pernas.