Sucedeu esta mesma mañá, de camiño a Delfos para recoller a nena, e por segunda vez en poucos dias: despistado ou acróbata, un paxariño bate contra o cristal do coche; tras el deixa un resto de sangue e plumas antes de ser despedido, engulido pola névoa na mañá xeada.
Señores arúspices, será este un repetido aviso do destino?
Para vostedes, augures e sibilas, será que os deuses falaron novamente, que coas plumas desta segunda ave rescreven o meu fado?
Digan, pois.
Ningún comentario:
Publicar un comentario