Tamén vostede, deulle difusión no seu blogue un pouquiño xusto de tempo...
Eu teño que soportar ata na miña familia xente que non quere que os seus impostos vaian para facerlle transplantes de fígado aos borrachos, nin para atender aos extranxeiros que se meten por urxencias e se colan das listas de espera, e que ocupan as camas a cuerpo de rey coma nun hotel de tres estrelas, que xa está ben, que os vaian manter ao seu país, e que él cos seus cartos que llo s devolvan, que xa pagará un seguro privado... e lindezas semellantes. Ogallá non lle veña unha terrible enfermidade a él ou á os seus que adora, a ver que seguro privado -supoñendo que por circunstancias non tivera que deixar de pagalo- lle atendía nesas enfermedaddees crónicas con tratamentos carísimos, anos e anos... non sigo que me cabreo, pero moito. Esa insolidaridade, e cunha visión tan estreita, cabréame.
Temos que coidar a nosa sanidade pública. Darlle axiña cita cando no la pida e prescribirlle a mellores mediciñas. Non será boa de todo, pero é a NOSA, e probiños de nós se nos morre (privatizan).
A sanidade pública é un ben de primeira necesidade, esperando que sean alarmistas as súas prediccións. Como Zeltia, escoito a diario esas mismas consideracións hacia a xente que fuma, bebe ou é extranxeira. Un bico
6 comentarios:
Xa estamos intentando que non fagan como en Madrid: entre o PP, o estado paga a infraestructura e os recursos e a privada tíralle o zume.
Quixen dicir: entra o PP ( a gobernar) e privatizan que se matan (cos nosos cartos de base)
Tamén vostede, deulle difusión no seu blogue un pouquiño xusto de tempo...
Eu teño que soportar ata na miña familia xente que non quere que os seus impostos vaian para facerlle transplantes de fígado aos borrachos, nin para atender aos extranxeiros que se meten por urxencias e se colan das listas de espera, e que ocupan as camas a cuerpo de rey coma nun hotel de tres estrelas, que xa está ben, que os vaian manter ao seu país, e que él cos seus cartos que llo s devolvan, que xa pagará un seguro privado... e lindezas semellantes.
Ogallá non lle veña unha terrible enfermidade a él ou á os seus que adora, a ver que seguro privado -supoñendo que por circunstancias non tivera que deixar de pagalo- lle atendía nesas enfermedaddees crónicas con tratamentos carísimos, anos e anos...
non sigo que me cabreo, pero moito. Esa insolidaridade, e cunha visión tan estreita, cabréame.
Temos que coidar a nosa sanidade pública.
Darlle axiña cita cando no la pida e prescribirlle a mellores mediciñas. Non será boa de todo, pero é a NOSA, e probiños de nós se nos morre (privatizan).
Apertas de Antas
Cantos frentes abertos....xa non sabe unha para onde atender.
Hai que defender o que é noso.
Bicos!
A sanidade pública é un ben de primeira necesidade, esperando que sean alarmistas as súas prediccións. Como Zeltia, escoito a diario esas mismas consideracións hacia a xente que fuma, bebe ou é extranxeira. Un bico
Publicar un comentario