martes, 26 de xullo de 2005

Laundrette


Mentres se lava a roupa, reviso The Irish Times, e trato de entender como non 'e pos'ivel conciliar democr'acia con seguridade 'a vista dos recentes acontecementos, e como se toma como mal menor a morte dun inocente 'as maos da policia.
E non o dou entendido: lamento-o, pero os meus circu'itos est'an bloqueados por un estranho virus chamado liberdade; tampouco sei onde tenho o bot'on para o reset, asi que ren'uncio a deixar de pensar como penso.
Cando vou meter na secadora a roupa lavada, entra Angustiada, a minha companheira de apartamento, cargada de idem e de roupa para lavar. Carga o tambor con esta 'ultima e comeza a descargar informaci'on do seu pr'opio disco duro; non 'e pos'ivel que todo lle saia tan mal, paro asi o parece: anda mal de dinheiro, perdeu as gafas de sol, no curso non aprende nada, non d'a adiantado o voo para non quedar soa na village este fin de semana, etc.
Di que est'a agobiada e que se sente soa. Ao final, acabo-a invitando a unha golden coin para a secadora, e a un paseo polos arredores en canto a roupa estiver lista; aceita, encantada; onde prop'os que vaiamos?
E ela contesta que podemos ir dar unha volta por un cemit'erio precioso que hai por a'i atr'as.
Un pouco perplexo, aceitei-lle.

2 comentarios:

Anonymous dixo...

Como é que non segue posteando? Espero que non se perdese no cemiterio...

Anonymous dixo...

¿Y qué sucedió? Por dios, no nos tengas en ascuas