xoves, 24 de novembro de 2005

Statu quo

Paso a tarde de onte no taller do meu cuñado, a rifar co ordenador, case para nada: perdo a clase de inglés e chego desalentado, morto de frio, triste; escuso facer que non vexo as nuves ao lonxe, porque a ansiedade ás veces é a maior das evidéncias.
E agora asi sucede.
Veño no coche dando dente con dente, e a calefacción no tope sen dar abasto, baixo a xeada que cai no serao limpísimo. Sei que atoparei a casa vacia cando chegue, por vez primeira en cinco dias, porque xa Polis dormirá na del despois de várias tardes de exposición ao novo statu quo.
Logo contava-me mentres ceávamos: sen demora, foi baleirando armários e gavetas, reunindo a roupa en bolsas para da-la, despegando dos cuartos a presenza física da sua mai morta, que canto antes deverá tomar proporcións, fonduras e relevos de lembranza.
Nunca máis voltará á casa; non é mester que esperen por ela o frasco de perfume, as meias, a dentadura postiza, a chaqueta verde de la, as gafas de ler, as pastillas rosas.
Non quero pensar no dia en que me corresponda a min facer isto.
E ese dia chegará. Si.

4 comentarios:

Peke dixo...

Pois haberá que encaralo cando chegue. Mentres tanto, non pensar demasiado niso.

Plattdorf dixo...

Ufff...

bueno dixo...

Primeiramente, obrigado pelas lindas e gentís palavras. E obrigado também pelos posts, que mais e mais, com sua poesia e crítica, me tocam o coração. Depois que partimos, viramos parte de universo de lembranças materiais, e até a imagem da dentadura postiça, tem nesse contexto, uma beleza ímpar. Acho quando a nossa hora chegar de sermos fortes (se não formos antes, pois nada é previsível), seremos fortes. É meio como se imaginar no meio de uma guerra, coisa essa que nos dá muito medo, ou estar realmente nela, o que não nos dá tempo para ter medo, pois temos que correr das bombas. Quando esse momento chegar, faremos as coisas que devem ser feitas, pois assim é baseada a nossa cultura. Você me inspira, e acabei escrevendo demais. Muito calor para aquecer o teu frio!

Laurindinha dixo...

Ei, a falta de luz estache afectando...!!
Non vale a pena sufrir por algo que aínda non aconteceu...