Evidentemente, o falante é dono e creador da sua língua, e fai con ela o que quere.
Hai poucos meses, contava-me Vapin que alguén o puxera a pan parir, facendo unha sorprendente mestizaxe mui expresiva.
A semana pasada, unha aluna miña define a sífile como unha enfermidade penérea.
Onte mesmo, o meu cuñado, no seu castelán vallisoletano inzado de leísmos, conta que por veces hai que facer as cousas non a hurtadillas senón a octavillas.
E ámbolos tres ficaron tan anchos.
7 comentarios:
Encántanme esas creacións. ;)
URGENTE:
Borra mi comentario anterior sobre Vapin. Imagina que lo lee y descubre que todos sabemos más que él mismo.
La casualidad de que yo te encontrara sin saber siquiera que escribías una blog puede volver a repetirse. Le cuentas a alguien la historia y no la cree.
¡Cómo lo lea no vuelve a salir a la calle! Esto es una crueldad.
¿Dónde estás? Conecta tu móvil de una vez. Mañana te llamo para hablar de esto. Tere H.
¡Menudos conspiradores! ;-)
O mellor, o das octavillas!
Querido Kaplan, não sei porque, mas quando me chamas de amigo, sinto-me lisongeado. Eu também, estou muito feliz, por ter te achado aqui nesse oceano virtual. Nao digo Feliz Natal, por saber que até lá, ainda escreveremos! Um forte abraço.
ámbolos [e] tres forever :-)
Pregúntome como credes que os demais poden asimilar o feito de vérense aí retratados nos seus descoñecementos vitais.
O de Vapin...
Publicar un comentario