Que unha aluna miña vaia compor a luxación nun ombro a un cachirulo pareceu-me un anacronismo en consoáncia co elevado índice de pitecántropos que povoan aquelas aulas; pero que o cachirulo en cuestión emita un xustificante para a falta da devantida resulta, máis do que sorprendente, cunqueiriano.E ali ficou, sobre a mesa do departamento,unha cuartilla escrita na letra picuda e torpe de quen aprendeu mal hai muitos anos e non ten costume de escrever; na asinatura (omito o nome por non lle facer máis publicidade desde aqui): C.R.D. Componedor de huesos y facturas.
(Non hai errata, o que di é facturas).
7 comentarios:
Eu tenho ainda alguma dificuldade em perceber tudo o que escreves. Mas facturas quer dizer o mesmo que cá? Seria, portanto, fracturas
Que extraordinario post...
Por que non escaneas a nota?
Fomidábel, e digno dos outros feirantes de Cunqueiro. Concordo con Cesare, escanea a nota.
moi boa ;P mi má eu estudando pa mestra , medo me dá o que podo atopar
A min recordoume efectivamentee o da "provedora de lunares del Rei de Portugal", ese conto impagable do impagable Cunqueiro
Meu Deus: estoy atónita! pero esas cosas pasan? A ver si pones el papel y lo vemos
Achégome a hoxe, é a mesma sensación que cando entras no último capítulo dun libro do que gostas moito.
Publicar un comentario