xoves, 26 de febreiro de 2009

Interferencias


Tan identificado me sentín con estas dúas almas cándidas que ben podería dicir que foi como estar sentado entre os dous, abafado nese sofá coma o de cada casa en que batallamos cada día coas mentiras cochinas, as cortinas de fume, as falsas promesas, as calumnias, os insultos de taberna, as verdades roídas e a desvergoña evidente.

4 comentarios:

mariajesusparadela dixo...

E eu, cándida de min, que pensaba que os donos do mando erades vos...

Sun Iou Miou dixo...

Vou pensar o que digo.

paideleo dixo...

Trapallada de politiqueo.

X dixo...

Pois a min preocúpame tanta despreocupación xeral.
Saúdos.