A Humanidade, como sabemos e ela nos lembra teimosamente en cada momento, é grandiosa e miserable ao mesmo tempo, como as dúas imaxes de 2008 que escollo para ilustrar este post. Arriba, percusionistas durante a cerimonia de inauguración dos Xogos de Beijing; abaixo, un home e dous nenos, refuxiados do conflito do Congo, escapando de Goma baixo a choiva.
luns, 28 de decembro de 2009
Cara e cruz
A Humanidade, como sabemos e ela nos lembra teimosamente en cada momento, é grandiosa e miserable ao mesmo tempo, como as dúas imaxes de 2008 que escollo para ilustrar este post. Arriba, percusionistas durante a cerimonia de inauguración dos Xogos de Beijing; abaixo, un home e dous nenos, refuxiados do conflito do Congo, escapando de Goma baixo a choiva.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
2 comentarios:
Xa houbo quen dixo aquelo de que os humanos somos capaces do mellor e do peor... Pois eso; para mostra eses botóns que ti traes.
Apertas inocentes
Dixo un meu amigo nun resumo do ano: depresións e tristezas e non todo foi malo. O de sempre. E que non se converta en rutina que nin vemos.
Publicar un comentario