Beber só, ainda que por tan boa causa, non é algo recomendável. Asi que aceito a invitación de Filosofia: sen tirar de min o chándal, marcho coa botella para case perder-me por camiños rurais sen luz dos que me resgatan co móbil.A nova casa de Filosofia estaba mesmo aí, onde as luces anunciaban, a acoller onte a noite máis bela, a maior e máis intensa do calendário.
Coñecidos ou non, bebemos, rimos e cantamos baixo as estrelas, iguais a nenos; e transformados polo alcol e a esperanza, lonxe de calquer egoísmo, inocentes pois, bailamos collidos das maos arredor da oliveira centenária.
Como non sentir daquela que o país novo latexaba xa ao compás dos nosos corazóns, dos nosos pés a bateren na terra?
Pola mañá, como un símbolo, a choiva varreria as ruas e os tellados, calma e persistente.
Ningún comentario:
Publicar un comentario