Mudanza

Unha última olladela ao livro de Vermeer que mañá volverei a Ilu basta para que a melancolia acuda.
Asoma a cara pola porta do estúdio, e esa luz dá-lle de cheo, envolvendo-a mentres camiña silenciosa até sentar aos meus pés.
Levanto o ollar e só vexo un cuarto que pronto deixará de ser meu.
Hai maletas abertas, bolsas de plástico e caixas a meio encher por toda a casa, e a zozobra xorde cando me deteño a mirar esta revolución que cada dia se deixa sentir máis polos cuartos.
Xoves marcharei á Comarca, co coche ateigado e o espírito lixeiro, pero, mentres, o corazón abafa: ao longo destes dias irán cortando luz, gas, auga e teléfono, e mañá será a cea de despedida do instituto.