mércores, 1 de xuño de 2005

Teo

Hai demasiados dias que non falo con Teo.
Hoxe descubro a súa recén inaugurada blogue, e faime sentir incómodo o reproche; non por inxusto, que non o é, senón porque me enfronta cunha realidade persoal inexplicable. Non me xustifico: sinto que neste momento necesito perante todo a seguridade das persoas que vexo con frecuencia, que directamente coñezo, que son xa parte inescusable da miña vida.
Culpabilízome de non abranxer máis, pensando egoistamente, pero é certo que non debo desatender máis a quen me tende a man.
Aqui estarei, pois, desde hoxe mesmo, se ti queres.

Ningún comentario: