Mentres
almorzo, chega esta mañá unha mensa de Polis enviada onte desde
Paris, onde quer pola latitude quer pola lonxitude, ou pola vantaxe que a altura da
Torre representa, a lua é ben máis fácil de atinxir.
Mañá ou pasado quedarei con Polis, como sempre, e contará-me como resultou o
aloxamento que lle recomendei, esta vez en camas separadas, e as visitas aos
museus, os
garitos e os
bairros da cidade; mañá ou pasado tamén me dará o regalo de costume: só espero que nesta ocasión non sexa
lenceria, como a outra vez.
1 comentario:
Menos mal que sempre nos quedará París :-)
Publicar un comentario