Ecuador

Agosto esmorece lentamente: despois das choivas da semana pasada, dá a impresión de que os dias non recuperarán xa o fulgor.
As mañás comezan cedo: unha toupiña inquieta acorda-me a diário entrando na miña cama nos bicos dos pés; di que quere durmir, pero normalmente fura nas sabas até que me dou por vencido e acabamos indo a almorzar.
As noites son á inversa: son eu quen vai ao cuarto dela para, sentado na beira da cama, lle ler o conto que conxura o sono.
E entre o almorzo e a cea, a maratona dos parques, a biblioteca, a casa dos avós, o centro comercial, o café con Vapin e Ti, a ludoteca municipal, as excursións polos arredores, facermos xuntos a comida, algunha exposición, facer que a limpeza da casa sexa divertida, o supermercado, a visita á casa das tias, escuitar a Vladimir tocando na rua, a expedición á casa en obras, os encontros e desencontros con Fesore e as mellizas, pararmos a cada paso para que ela dea lido os letreiros, as terrazas...
Dentro dunha semana haverá que facer de novo as maletas e entón, daquela si, o Verao terá acabado.