Quen ten un amigo ten un tesouro, por certo, ainda que chegue con retraso.Cando, despois de semanas de dúvidas agónicas e esquizofrénia partidária,teño porfin decidido que votarei no referéndum do Domingo, chega unha mensa de Vapin na sua língua materna, que non traduzo por non alterar a rima:"¡El 20 de Febrero, NO a Zapatero! Pásalo".
Por se non estivese seguro, Vapin resolveu canto en min houber de incerteza; incluso o que se plebiscita. E eu que pensaba que era un proxecto de Constitución para esta vella e bronca Europa...
Detesto cando Vapin se pon joseantoniano, pero hai que valorar tamén en canto vale a pulcritude de non invadir a xornada de reflexión; a xente de orde non anda abouxando nen ladrando o seu rancor polas esquinas, como fixemos outros.
O tempora, o mores!
A mensa aclaratória chegou mentres estaba a ver un pequeno tesouro; como pagamento ao lote de DVDs que lle deixei para piratear, P., o home de Ilu, manda-me cópia da película de películas de Madronita Andreu, que habia tempo eu procuraba.
Confeso que fiquei absorto, encantado diante das imaxes, como quen axexa por unha porta entreaberta ou espia os viciños através dunha xanela indiscreta, con mortos pero sen crimes.
Sen dúvida, sigo a ser un voyeur.
Ningún comentario:
Publicar un comentario