De regreso á volta das 11 da noite do Sábado paso á beira de dous mozambicanos.
Digo mozambicanos por costume non perdido: son pretos e falan portugués, aínda que se dirixen a min en castelán; respóndolles na súa lingua, e iso parece tranquilizalos; son moi novos; acaban de chegar, dedúzoo porque veñen subindo a encosta da estación do camiño de ferro.
O único que fala dos dous saúdame moi cortesmente: explícame que son homes, que teñen traballo e papeis, e que están a buscar o que os homes procuran.
Non exaxero se digo que fiquei perplexo, pero cando o meu cerebro organizaba as sinapses suficientes para alumar o misterio da condición humana, o garoto apresura a complicidade: Pois você sabe, pa; a gente procura é uma casa de mulheres para gozar 'ta noit'; o senhor é homem e o senhor compreende, pa.
Indícolles, pouco máis ou menos, o rumo do Bar Asturias, co seu farol vermello na porta.
Ningún comentario:
Publicar un comentario