Indecisión

Seguro que como muitos, pero desde hai semanas debato-me nunha indecisión estomagante, inaudita, sobre que hei de votar no referéndum do dia 20.
Tampouco estou mui convencido perante os acontecementos de mañá: que veña a miña filla é magnífico; que a traia a sua mai, razoável; que vaiamos pasar boa parte da tarde os tres xuntos, cada vez máis mala idea.
Un runrun roe-me interiormente desde onte, que non acougan nen o desexo de estar coa nena nen os lavores domésticos.
(Robinson acondiciona a sua illa).
Non é unha premonición de desastre, tan só a evidéncia dun deserto terrivelmente ermo entre os dous que pretendemos ao parecer ignorar.
Talvez as feridas non cerraron abondo, e esta estupidez de mañá de levarmos xuntos a nena a unha exposición me suporá un mal dia.
Quizá non sexa outra cousa que a tristeza do lume extinto, das borrallas nun lar agora vacio, e máis nada.
Iso que en diante se pode chamar normalidade.